What is in a name ?

Dinsdag belde mijn zoon. Beleefd als altijd, was zijn eerste vraag: ”Stoor ik?” Mijn antwoord was: “ Nee hoor. Ik ga Butler spelen” Toen werd het vreemd genoeg stil. Dat snapte ik helemaal niet.

Toen viel het kwartje. Iedereen vormt zich bij een opmerking meteen een beeld.Voor veel mensen is een Butler een keurige meneer in een stijf kostuum die de dag en nacht bezig is om het zijn bazen naar de zin te maken. Dit is niet bepaald het beeld wat mijn zoon van zijn vader heeft. In de omschrijving die ik net gaf van een Butler zitten wel heel veel woorden die gelukkig op geen enkele manier op mij van toepassing zijn.

Het feit dat ik onderweg was om een beetje knecht te gaan spelen was echt een shock voor die jongen. Een beetje vergelijkbaar met de situatie dat je onverwacht thuis komt en opeens je vader op high heels  in damesondergoed aantreft. Even voor de goede orde dit is een voorbeeld om iets uit te leggen en geen feitelijkheid. Immers er bestaan geen high heels in maat 49.

Deze situatie bracht mij weer even terug naar mijn arbeidsverleden. Ik heb het genoegen gehad om regelmatig op allerlei congressen presentaties te mogen geven. Of om het anders te zeggen: ik snabbelde af en toe wat bij. Een van de onderwerpen die ik wel eens de revue liet passeren was “mental models” . Dat deed is samen met een schotse hoogleraar. Een fantastisch mens die aan alle stereotypen voldeed. Ze was bijna  zeventig jaar oud, 1,50 meter groot en zag er met haar mantelpakje en handtas uit zoals je je een engels omaatje voorstelt. Zij kon zo de rol van miss Marple spelen. Haar naam was Janet Jackson.

Bij de aanvang van de presentatie was het podium leeg. Dan klonk er op vol volume de grootste hit van Janet Jackson . En kwam Janet op in haar mantelpakje met haar handtasje. Haar openingszin was : You all expected Janet Jackon. Here I am.

En dat is steeds het verhaal: we hebben verwachtingen op basis van de beelden die bepaalde woorden bij ons oproepen. En dan komt het echte leven: soms valt het tegen en soms heel erg mee.

Dat was ook wat dinsdag met mij gebeurde. We gingen Butler spelen en ik was ook nog ingedeeld in de B-groep. Butler is so wie so iets waar een zweem van moeilijk omheen hangt. Vervolgens gaat het ook nog om IMP’en in plaats van percentages met twee decimalen achter de comma.

Trouwens toen ik de paniek bij mijn zoon bespeurde heb ik hem nog uitgelegd dat het mij ging om het verdienen van IMP’en. Dat maakte het niet bepaald beter. Toe ik dat gezegd had realiseerde ik mij dat hij door zijn Netflix abonnement wist dat IMP’en allerlei mythologische wezens zijn. Je zult je vader maar horen vertellen dat hij zich gaat verleden als butler en dan op jacht gaat naar mythologische wezens……..

Inmiddels was ik in Heerlen gearriveerd en mocht ik als talentloze kaatjeslegger aan schuiven bij de B-spelers. Gelukkig werd ik weer gesteund door Jeu, mijn onvolprezen rots in de brandig. Maar toch : het liep mij ( figuurlijk) dun door de broek.

Daar zit je dan met je mental model. Gelukkig was mijn beeld totaal fout. Het is ook bij onze B erg gezellig spelen. Ook daar mag ik gewoon mijn spelstommiteiten begaan.Ook dat Butler spelen valt best wel mee. Je hebt dezelfde kaarten, dezelfde regels en de stres over het maken van je contract is niet anders dan bij een parenwedstrijd. En eerlijk gezegd maakt het halen van 3 IMP’s nog meer indruk dan een score van 43,32 procent.

Voor wie in harde cijfers wil weten waar dit dinsdag allemaal in geresulteerd heeft verwijs ik naar de Uitslag.